Videoyu izleyin: Sıkıcı milyar – neden bir zamanlar dünyadaki günler 19 saatti?
Dünyada bir günde 24 saat var ama bu her zaman böyle değildi.
Dünyanın dönmesinin sadece 19 saat sürdüğü bir zaman vardı.
Yaklaşık 1,8 milyar yıl önceki bu dönem, bir milyar yıl sürdü ve “sıkıcı milyar” olarak adlandırılıyor.
“Sıkıcı” çünkü o dönemde yaşamın evrimi açısından nispeten az şey oldu.
Gün uzunluğundaki azalmanın bir ila iki milyar yıl önce meydana geldiği söyleniyor. Araştırmacılar Ross N. Mitchell ve Uwe Kirscher, bir ozon tabakasının oluşumunun ve buna bağlı atmosferik “güneş gelgitlerinin” dünyayı 19 saatlik ritmine soktuğunu varsayıyorlar.
O zamanlar ay, dünyadan sabit bir uzaklıktaydı ve mavi gezegene bugünkünden daha yakındı.
Haziran 2023’te araştırmacılar, Dünya’nın uydusunun kademeli olarak “Dünya’nın dönme enerjisini çaldığını” açıklayan bir çalışma yayınlayacaklar. (“Gelgit rezonansı nedeniyle Orta Proterozoik gün uzunluğu durdu”, 12 Haziran 2023, Nature Geoscience)
Ay, dünyanın dönüş hızını yavaşlatarak dünyadan uzaklaştı. Bu değişiklik son derece yavaş bir süreçti: Yılda günlerin yalnızca yaklaşık 0,000015 saniye daha uzun olduğu tahmin ediliyor. Bugün bile, aya olan mesafe artmaya devam ediyor. Her yıl üç ila dört santimetre eklenir. Sonuç olarak, günler her yüzyılda 2,3 milisaniye uzuyor.
Dünyadaki yaşamın ortaya çıkması için önemli bir yapı taşı: daha uzun günler – yani daha fazla ışık – fotosentetik bakterilerin dünyadaki oksijen içeriğini artırmasını sağlayabilirdi. Araştırmacılara göre bu, daha karmaşık yaşamın ortaya çıkmasını mümkün kıldı.
Araştırmacılar Ross N. Mitchell ve Uwe Kirscher’in çalışmalarının temeli, kireçtaşı birikintilerinin ve taşta korunan çamur çökeltilerinin modellerinin analizidir. Daha
Dünyada bir günde 24 saat var ama bu her zaman böyle değildi.
Dünyanın dönmesinin sadece 19 saat sürdüğü bir zaman vardı.
Yaklaşık 1,8 milyar yıl önceki bu dönem, bir milyar yıl sürdü ve “sıkıcı milyar” olarak adlandırılıyor.
“Sıkıcı” çünkü o dönemde yaşamın evrimi açısından nispeten az şey oldu.
Gün uzunluğundaki azalmanın bir ila iki milyar yıl önce meydana geldiği söyleniyor. Araştırmacılar Ross N. Mitchell ve Uwe Kirscher, bir ozon tabakasının oluşumunun ve buna bağlı atmosferik “güneş gelgitlerinin” dünyayı 19 saatlik ritmine soktuğunu varsayıyorlar.
O zamanlar ay, dünyadan sabit bir uzaklıktaydı ve mavi gezegene bugünkünden daha yakındı.
Haziran 2023’te araştırmacılar, Dünya’nın uydusunun kademeli olarak “Dünya’nın dönme enerjisini çaldığını” açıklayan bir çalışma yayınlayacaklar. (“Gelgit rezonansı nedeniyle Orta Proterozoik gün uzunluğu durdu”, 12 Haziran 2023, Nature Geoscience)
Ay, dünyanın dönüş hızını yavaşlatarak dünyadan uzaklaştı. Bu değişiklik son derece yavaş bir süreçti: Yılda günlerin yalnızca yaklaşık 0,000015 saniye daha uzun olduğu tahmin ediliyor. Bugün bile, aya olan mesafe artmaya devam ediyor. Her yıl üç ila dört santimetre eklenir. Sonuç olarak, günler her yüzyılda 2,3 milisaniye uzuyor.
Dünyadaki yaşamın ortaya çıkması için önemli bir yapı taşı: daha uzun günler – yani daha fazla ışık – fotosentetik bakterilerin dünyadaki oksijen içeriğini artırmasını sağlayabilirdi. Araştırmacılara göre bu, daha karmaşık yaşamın ortaya çıkmasını mümkün kıldı.
Araştırmacılar Ross N. Mitchell ve Uwe Kirscher’in çalışmalarının temeli, kireçtaşı birikintilerinin ve taşta korunan çamur çökeltilerinin modellerinin analizidir. Daha