Videoyu izleyin: “Baba, kaplanlar gördük” – burada kurtarılan çocukların babası yağmur ormanlarındaki mucizeden bahsediyor.
Dört kardeş, Kolombiya ormanlarında tek başlarına düştükleri uçaktan 40 gün sonra hayatta kaldı. Şimdi, küçük iki çocuğun biyolojik babası ve büyük iki çocuğun üvey babası Manuel Ranoque, onun yağmur ormanlarında hayatta kalma mücadelesini ve uzun aramanın ardından ona yeniden sarılabildiği anı anlatıyor.
“Açıkçası çok güç aldılar çünkü çok zayıf durumdaydılar. Oğlumun yürüyecek gücü bile yoktu. İliklerine kadar sıskaydı. Büyük kız da. Küçüğüm de. çok kötü durumda. Bu bir mucizeydi.”
Çocukların ve ölen annelerinin kaza yapmasının ardından askerler ve yerli halk, kardeşleri birlikte aradı. Manuel Ranoque da en başından beri oradaydı. Şimdi çocuklar hastanede iyileşiyor.
“Sık sık annelerini soruyorlar. Onlara annemin öldüğünü söylüyorum. Her şeyden önce annesinin ne zaman dirileceğini soruyor. Sana söylüyorum, bunu kabul etmelisin. Onlara yeni bir anne bulacağım ya da annesiz kalacaklar. Maalesef öyle bir şey olmayacak ki annesi diriltilecek.”
Ormandaki zorluklar, görünüşe göre dramanın çocuklarla ilgili yalnızca ilk perdesiydi, çünkü annenin ailesi ile Manuel Ranoque arasında velayet konusunda bir tartışma başladı. Aile, onu aile içi şiddet ve en büyük kızına tacizle suçluyor. İlişkide çatışma olduğunu kabul ediyor, ancak taciz iddialarını reddediyor. Çocukları için savaşmak istiyor.
“Avukatlarla bu konuda çalışmaya başlayacağım çünkü devlet bana hiçbir şey vermedi. Çocukların bakımı konusunda bana hiçbir zaman destek olmadılar. Aramaya bile destek verilmedi. Şimdi çocuklar bulunduğuna göre herkes istiyor. şan. Herkes çocukları istiyor. Ben çocukları kimseden almam, onlar benim çocuklarım. İki büyük olan büyükannelerinde kalmak isterse sorun değil ama benim çocuklarım bende kalır.”
Daha
Dört kardeş, Kolombiya ormanlarında tek başlarına düştükleri uçaktan 40 gün sonra hayatta kaldı. Şimdi, küçük iki çocuğun biyolojik babası ve büyük iki çocuğun üvey babası Manuel Ranoque, onun yağmur ormanlarında hayatta kalma mücadelesini ve uzun aramanın ardından ona yeniden sarılabildiği anı anlatıyor.
“Açıkçası çok güç aldılar çünkü çok zayıf durumdaydılar. Oğlumun yürüyecek gücü bile yoktu. İliklerine kadar sıskaydı. Büyük kız da. Küçüğüm de. çok kötü durumda. Bu bir mucizeydi.”
Çocukların ve ölen annelerinin kaza yapmasının ardından askerler ve yerli halk, kardeşleri birlikte aradı. Manuel Ranoque da en başından beri oradaydı. Şimdi çocuklar hastanede iyileşiyor.
“Sık sık annelerini soruyorlar. Onlara annemin öldüğünü söylüyorum. Her şeyden önce annesinin ne zaman dirileceğini soruyor. Sana söylüyorum, bunu kabul etmelisin. Onlara yeni bir anne bulacağım ya da annesiz kalacaklar. Maalesef öyle bir şey olmayacak ki annesi diriltilecek.”
Ormandaki zorluklar, görünüşe göre dramanın çocuklarla ilgili yalnızca ilk perdesiydi, çünkü annenin ailesi ile Manuel Ranoque arasında velayet konusunda bir tartışma başladı. Aile, onu aile içi şiddet ve en büyük kızına tacizle suçluyor. İlişkide çatışma olduğunu kabul ediyor, ancak taciz iddialarını reddediyor. Çocukları için savaşmak istiyor.
“Avukatlarla bu konuda çalışmaya başlayacağım çünkü devlet bana hiçbir şey vermedi. Çocukların bakımı konusunda bana hiçbir zaman destek olmadılar. Aramaya bile destek verilmedi. Şimdi çocuklar bulunduğuna göre herkes istiyor. şan. Herkes çocukları istiyor. Ben çocukları kimseden almam, onlar benim çocuklarım. İki büyük olan büyükannelerinde kalmak isterse sorun değil ama benim çocuklarım bende kalır.”
Daha