Alıntı: Aasheesh Pittie’nin Yaşayan Havası

Doğanın burada engellenmeden var olmasına nadiren izin verildiğinden, vahşi alanlar kentsel yığılmalarda birinci sınıftır. Yabani bir yaşam alanı görünümündeki her yamayı şükranla kabul ettirir. Aramızdan rahatsız olan bazı şehirliler, Wordsworth’ün önsezisiyle yankılanıyor, o gözlemlediğinde “dünya bizimle çok fazla; geç ve çabuk, / Alıp harcayarak güçlerimizi boşa harcıyoruz: / Doğada bizim olan çok az şey görüyoruz” İçimizin derinliklerinde, bizi doğanın sunduğu teselliye çeken ilkel bir çekiş hissederiz.

Yaşam tarzlarımızın gereklilikleri bize vahşiliği bir şapka damlasında, gerekirse çok küçük dozlarda ve en alışılmadık yerlerde kutlamayı öğretti!

Skinks, bir bileşiğin kullanılmayan bir kısmı boyunca elle yontulmuş granit yığını arasında oynayabilir, pürüzsüz, kuru, parlak ciltleri, parıldayan nemin optik bir yanılsamasını yaratabilir. Korkunç ve zehirli cephanelikleriyle yılanlar ve akrepler, daha derin, daha karanlık yarıklarda avlanan münzevilerin hayatlarını yaşarlar.

Elektrik direkleri Common Mynas’ı çeker. İçi boş borulardan olanlar hazır yuva görevi görür. Tepeye tünemiş myna, rüzgarla korunan bir pencerenin paslı menteşeli gıcırtısını çıkararak komik kafa sallama, tüyleri fırlatma hareketini yapıyor. Bu tür manzaralar şehrin birçok yerinde yaygındır. Bir kuzen olan Pied Myna, elektrik direkleri üzerine büyük küresel yuvalar yapmaya bile cüret ediyor, hem izinsiz inşaattan sıyrılmakla hem de belediyenin burnunun dibinde bir aile kurmayı başarıyor!

Black Kites, yuvalarını inşa etmek için şehirdeki ana trafik kavşaklarını aydınlatan yeni kule ışıklarını kullanıyor. Onlar için ne ideal bir yer! Yükseklik, hakim bir görüş alanı ve rahatsızlıktan koruma!

Lal Bahadur Stadyumu’nu aydınlatan ışık ızgarası, tüneme öncesi uçurtmalar, büyük gölgelik ağaçlarına tünemek için dönen, ağır çekim kasırga spirallerinde dağılmadan önce akşam onları doldururken, yanlışlıkla resim çerçevelerine dönüşür.

Ödünç çukurları, toprak parçaları çıkarıldığında (oyuklandığında) ve inşaat veya çöplükler için kullanıldığında oluşur. Her zaman, bu kraterler yağmurlar sırasında suyla dolar ve göletler veya küçük jöleler haline gelir. Hayat içeri girer ve bir yuva kurar. Uzun kuyruklar, ürkek yabanıllar için hayati bir koruma sağlayan kenar boşluklarını doldurur. Diğer su bitki örtüsü ortaya çıkar ve kendi cazibesini katar. Bir Dabchicks ailesi, bu küçük çorba kasesini bir habitat olarak gasp edebilir. Ama onun gerçek ve haklı sakinleri karakurbağaları ve kurbağalardır. Onlar bu tür bataklıkların görünen ve işitilen ruhlarıdır. Muson, erkeklerin şehvetli bir şarkıyla kadınları etkilediği mevsimdir. Bataklıkların çevresinde derin Dünya müziğiyle çıtlamalar, triller, kornalar ve vraklamalar yankılanır.

Haydarabad’daki geçit töreni alanları gibi geniş, açık alanlar, karada yaşayan kuşları cezbeder. Kızıl gerdanlı Kızkanatlar rahatsız edilmeden ortalıkta kasılarak dolaşırlar, alarma geçerler ve sesleriyle suçluyu sorguya çekerler. Wagtails, sivrisinekler de dahil olmak üzere küçük böceklerin peşinden koşar. Yerleşik ırkımız Büyük Alaca Kuyruksallayan’ın nüfusu, kış aylarında gri, mavi, beyaz ve siyahın çeşitli tonlarında göçmenler tarafından on kat veya daha fazla destekleniyor. Sanjivayya Parkı’ndaki bir açık alan, yüzlerce ziyaretçinin favori alanı gibi görünüyor.

Bu tür yerlerde, sayısız kemirgen yer altı yuvalarında toplanıp karanlığı ve yenilebilir insan döküntüsünden atıştırma ihtimalini bekleyebilir. Benekli Baykuşlar, nüfuslarını kontrol altında tutmak için gecenin karanlığıyla birlikte gelirler. Gecikmiş bir yürüyüşçü, fare avcısının çığlıklarını ve kıkırdamalarını duyardı.

Cadde ağaçları, çoğunlukla işe gidip gelen kuşlar için koridor görevi görür. Pek çok tür şehirdeki çeşitli parkları ziyaret eder ve birinden diğerine uçarken yol kenarındaki bir ağaçta durabilir. Bazen bu ağaçlar, gelişme onları yakalamadan önce yirmi küsur yıl boyunca rahatsız edilmeden büyüyebilir ve yerel fauna için önemli hale gelir. Kuşlar onları tünek olarak kullanmaya başlayabilir, çok sayıda akın edebilir, karanlık çökmeden ve onlar uykuya dalmadan önce müthiş bir gürültü çıkarabilir.

Whitman’ın dediği gibi, “Kuşlar, ağaçlar, çiçekler ve deniz araçları hakkında çok fazla şey bilmemeli veya çok kesin veya bilimsel olmamalısınız: belirli bir serbestlik ve hatta belirsizlik – belki cehalet, saflık – bu şeylerden zevk almanıza yardımcı olur. …”